Een avond om nooit te vergeten

Tijdens de restaurantweek kun je voor € 25,- bij een sterren restaurant gaan eten. Een leuk concept, en ook wij hadden een plaatsje weten te bemachtigen. Samen met mijn moeder ging ik dinsdagavond dan ook eten bij een van deze restaurants. Een restaurant gevestigd in een vijf sterren hotel. Het was een avond die ik niet snel zal vergeten. Ik zal jullie vertellen waarom..

Nadat wij plaats hadden genomen aan onze gereserveerde tafel kwam er een wat popie jopie ober naar ons toe. Hij draaide zijn riedel af om extra opties naast het menu te verkopen. Zoals een fles water, olijfolie bij het brood en een dure wijn. Samen met mijn moeder besloten wij er de sport van te maken om tegen al die extra opties nee te zeggen. Totdat we de amuse op hadden. Het smaakte werkelijk voortreffelijk en de smaakcombinaties waren goed op elkaar afgestemd. Toen kwam er een andere ober die op een deftige toon vroeg of wij het menu met een tussengerechtje wilde uitbreiden. Wij besloten het te doen, we waren tenslotte een avondje uit. Een gerecht dat werd omschreven als gamba's in een vanillesaus.

Na het voorgerecht gekregen te hebben volgde het tussengerecht. Een beetje een tegenvaller want het bleek een stuk kabeljauw te zijn met daar bovenop één gamba. Aangezien ik niet zo van witvis hou, had ik een stuk laten liggen. De popie jopie ober kwam de borden ophalen en vroeg of het niet erg in de smaak was gevallen. Op het moment dat hij mijn bord oppakte liet hij het uit zijn handen vallen, vloog het stuk kabeljauw over het tapijt en lag het bord in stukken op de grond. Hij verontschuldigde zich en zei: Excuses voor het gevallen bord. Nadat hij alles van de grond had gehaald ging hij werkelijk 5 andere tafels langs in een straal van 2 tot 10 meter. Waarbij hij overal zei: Excuses voor het gevallen bord. Best apart want sommige gasten hadden het niet eens gezien of gehoord.

Alle opvolgende gerechten die kwamen voelde de popie jopie ober zich ineens heel onzeker. Hij zei ook dat hij met zweet in zijn handen stond bij onze tafel. Dat bleek wel, want kort daarna liet hij een mes uit zijn handen vallen. Waarna hij met een klein lachje de keuken in verdween. Vervolgens hebben wij hem niet meer bij onze tafel gezien.

Toen gebeurde er het volgende.. Tijdens het dessert dacht mijn moeder een pluisje over het tapijt te zien waaien. Maar toen zij goed keek zag ze dat het pluisje pootjes had. Het pluisje was dus een muisje! We besloten een ober te roepen en er zachtjes een melding van te maken. Waarop de ober reageerde met: O ja dat klopt, dat zijn onze vast gasten, ik ken ze bijna allemaal. Ons mond viel open van verbazing en de man liep weg. Sinds dat moment bleven onze ogen gericht op het tapijt en zagen wij de muizen van het ene onder het andere tafelkleed verdwijnen. En dat terwijl wij op de tweede verdieping zaten!

Maar dit was nog niet alles. Kort daarna stond er van een tafel een Poolse vrouw op. Zij nam plaats achter de piano die in het restaurant stond en begon te spelen. Zij miste hier en daar enkele noten maar speelde zelfverzekerd door. Dit terwijl Katie Melua ook uit de speakers kwam. Daarna nam de Poolse vrouw uitgebreid de tijd om bij deze piano te poseren.

Ook toen wij de rekening kregen zorgde dit voor enige verbazing. Bij het drie gangen menu van € 25,- kwam natuurlijk nog het tussengerecht. Niet geheel in verhouding als je het mij vraagt. Voor dit tussengerechtje moesten wij namelijk € 20,- per persoon bijleggen. En ook voor een kop koffie en thee was op de rekening € 8,50 per persoon gerekend. Niet mis.

Al met al waren dit gebeurtenissen die ervoor zorgde dat ik deze avond niet snel zal vergeten.Ook heb ik nog een aandenken, want eenmaal thuis trof ik een stuk van het bord in mijn tas aan die tijdens het vallen van het bord open stond.
Ik heb een hele gezellige avond met mijn moeder gehad, maar of ik hier snel nog eens zal gaan eten betwijfel ik.