Vroem.. vroem

Vanaf kleins af aan, gaat mijn interesse uit naar auto's. Ik speelde niet met barbies of poppen. Als je mij wat autootjes gaf was ik zoet. Dit tot verbazing van mijn klasgenootjes in groep 5. Het was maar raar dat je als meisje met auto's speelde. In het weekend als we wel eens naar mijn opa en oma gingen, die nogal rustig en landelijk wonen, was de vraag altijd aan mijn vader: 'Pap, mag ik dan nog een stukje rijden?' En als ik had gereden, kon mijn weekend niet meer stuk!

Dit jaar was het dan zo ver, ik werd 18 jaar. Ik twijfelde geen moment en wilde gelijk mijn rijbewijs halen. Met als gevolg dat ik binnen 1,5 maand mijn rijbewijs in the pocket had. Heerlijk die vrijheid! Ik deed in de gekkigheid een voorstel aan mijn vader. Ik gaf aan dat ik wel eens wilde weten hoe hard zijn auto nu eigenlijk ging. Om dat te testen moesten we wel een weekendje naar Duitsland. Hij stemde er mee in. Het was een hele belevenis om zo hard te mogen rijden. Mijn record tot nu toe is dan ook 217 km/uur. Mijn moeder straalde doodsangsten uit en vond het drie keer niks. Mijn vriendinnen, aan wie ik het verhaal vertelde, konden zich er ook niets bij voorstellen.

Heerlijk vind ik het om samen met mijn vader te kijken naar mooie dure auto's. Wat dat aangaat ben ik voor mijn vader af en toe net een zoon en dochter in één. Met wie hij over de nieuwste snufjes op autogebied kan praten en de AutoRAI kan bezoeken.
Mijn vader heeft dan ook net zelf een nieuwe auto gekocht. Één die nog sneller is dan de vorige! Mijn vader is gelukkig bijna jarig.

Ik heb mijn cadeautje al bedacht.
Een 'gezellig' weekendje weg.